در پسِ سالها خاکخوردن تختهسیاه و زمزمههای مهر و مشق، معلمی بازنشسته هنوز با واژهها نفس میکشد؛ او که عمرش را صرف افروختن چراغ دانایی کرد، اینک با شعری لطیف، قامت خمیده معلم را به بلندای قلههای آگاهی ترسیم میکند، آنجا که واژه، بوسهای است بر دستانی که نوشتن آموختند.
نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد
ارسال دیدگاه
نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد