غزه در آوارِ امیدهای سوخته

به گزارش خبرنگار آفتاب دل، در دل شب‌های غم‌بار غزه، هنگامی که سکوت خاکسترآلود زمین را در بر می‌گیرد، تنها صدای ریزش ویرانه‌ها و ناله‌های گمشده از دل‌های شکسته به گوش می‌رسد.

 اینجا، سرزمین کوچک و محاصره‌شده‌ای است که هر گوشه‌اش گواهی بر تاریخ تلخی از جنگ و جنایت است، جنگی که ۱۴ ماه به طول انجامید و در این مدت نه‌تنها خانه‌ها، بلکه آرزوها و امید مردمانش را از بین برد.

 ۲ میلیون انسان، هر روز از لحظات زندگی خود در سایه وحشت و در میان آوارهای فاجعه‌بار می‌گذرند، در حالی که آسمان بر سرشان می‌بارد و زمین از خون‌های بی‌گناه آغشته شده است. غزه دیگر تنها یک مکان نیست، بلکه نمادی از رنجی بی‌پایان و امیدی در حال پژمردن است.

 در مدت ۱۴ ماه جنگ، غزه به مکانی تبدیل شده که در آن هیچ‌چیز جز ویرانی، خونریزی و درد باقی نمانده است. این مدت، مصداق بارز آنچه در تاریخ بشریت به عنوان بحران‌های انسانی یاد می‌شود، به شمار می‌رود. در این مدت، بیش از دو میلیون نفر از ساکنان غزه مجبور به ترک خانه‌های خود و پناه‌گرفتن در مکان‌هایی غیر از خانه و خانواده شده‌اند. جنگی که در ابتدا با عنوان دفاع از خود توجیه شد، حالا به یکی از بزرگ‌ترین فجایع انسانی تبدیل شده است.

 غزه، این سرزمین کوچک و محصور شده، از همان ابتدا در معرض بمباران‌های هوایی و حملات زمینی رژیم صهیونیستی قرار گرفت. در این مدت، بیمارستان‌ها، مدارس، خانه‌ها، و مراکز زیرساختی این منطقه به خاکستر تبدیل شدند. آوارگان غزه به هر گوشه‌ای که پناه برده‌اند، در جستجوی امنیت و سرپناهی جدید، با مشکلات بی‌شماری روبرو هستند. اما آنچه که به‌شدت به آن ضربه وارد کرده، قطع کامل امکانات اولیه زندگی نظیر آب، برق، غذا و داروست که روز به روز وضعیت را بحرانی‌تر می‌کند.

 در حالی که جنگ تمام‌عیار در خیابان‌ها جریان دارد، شمار زیادی از زنان و کودکان به دلایل مختلف از جمله بمباران‌های هوایی و حملات زمینی، جان خود را از دست داده‌اند. مرگ و ویرانی به هیچ وجه محدود به میدان‌های نبرد نمی‌شود و در هر گوشه‌ای از غزه، تنها رنج و اندوه به چشم می‌آید. طبق گزارش‌های بین‌المللی، تنها در چند ماه ابتدایی جنگ، هزاران نفر کشته شدند و هزاران نفر دیگر نیز به دلیل جراحات وارده به بیمارستان‌ها و خدمات درمانی محدود، جان خود را از دست دادند.

 این جنگ، نه‌تنها به آوارگی میلیون‌ها نفر انجامیده، بلکه باعث از بین رفتن زیرساخت‌های اجتماعی، اقتصادی و آموزشی غزه شده است. مدارس تعطیل شده‌اند، بیمارستان‌ها در حال فروپاشی هستند و بسیاری از افراد برای درمان بیماری‌های ساده از دسترسی به دارو و تجهیزات پزشکی محروم هستند.

 افزون بر آن، محاصره مرزی و محدودیت‌های جدی که رژیم صهیونیستی بر غزه اعمال کرده است، کار آوارگان را دشوارتر کرده. آنها به‌سختی قادر به تأمین نیازهای اولیه خود هستند و از سوی دیگر، راه‌های فرار از منطقه برای بسیاری از آنها بسته است. این شرایط باعث شده تا میلیون‌ها انسان به زندگی در شرایطی غیرانسانی و پر از رنج ادامه دهند.

 در ۱۴ ماه جنگ، انسان‌ها به مسئله‌ای بیش از یک درگیری نظامی تبدیل شده‌اند؛ آنها به موجوداتی بی‌صدا و فراموش شده در دنیای سیاست‌های بین‌المللی شده‌اند. صداهای اعتراض جهانی نیز نتوانسته‌اند تأثیری واقعی بر پایان این بحران داشته باشند. سازمان‌های حقوق بشر و نهادهای بین‌المللی هرچند که در گزارشی‌ها و بیانیه‌ها از نقض حقوق بشر و جنایات جنگی سخن می‌گویند، اما اقدام مؤثری برای توقف این جنگ و رسیدگی به وضعیت آوارگان صورت نگرفته است.

 غزه در این ۱۴ ماه، صحنه‌ای از یک تراژدی عظیم انسانی است که نه‌تنها هزاران نفر را آواره و بی‌خانمان کرده، بلکه جهان را به مقابله با یک معضل جهانی می‌طلبد: معضل جنگ و آوارگی که به هیچ عنوان نباید نادیده گرفته شود.

 مردم غزه، با وجود رنج‌های بی‌پایان، همچنان در برابر ظلم ایستاده‌اند و در جستجوی امید و آزادی هستند. این جنگ نه تنها یک جنگ نظامی است، بلکه جنگی است برای کرامت انسانی و تلاش برای بازپس‌گیری حقوقی که سال‌هاست از آنها گرفته شده است.

 در دل ویرانی‌های غزه، هنگامی که آوارگان با دستانی خالی در جستجوی کمی امید بودند، یاری حزب‌الله لبنان همچون نوری در دل تاریکی تابید.

 در چهره آوارگان، شوق و دل‌شادی‌شان از این کمک‌ها نمایان بود، زیرا این یاری‌ها نشان داد که در دنیای پر از بی‌عدالتی، هنوز دل‌های مهربان و دستان یاری‌رسانی برای کمک به انسانیت باقی مانده است.

 یادداشت از مهوش رحیمی

 انتهای خبر/