آفتاب دل

دیوارهای مهربانی از نامهربانی‏‎ها حکایت دارند/ «مهربانی» کی آخر آمد؟ «دیوار»ش را چه شد؟

«همه چیز خیلی ساده شکل گرفت. اول چند عکس دیوارهایی ساده با چند لباس آویخته به میخ در شبکه‌های مجازی با شعار «اگر نیاز نداری بذار و اگر نیاز داری بردار» و بعد موجی که انگار سر باز ایستادن نداشت.

به گزارش خبرنگار آفتاب دل، طرح دیوار مهربانی در برخی نقاط از نقاط استان کردستان با هدف تسکین بی منت بخشی از دردها و آلام نیازمندان به اجرا گذاشته شد، اما با اقدامات به دور از انصاف و خلاف عرف و ادب عده ای، نه تنها مشکلی را حل نمی کند بلکه بر درد نیازمندان و محرومان جامعه اضافه کرده و توهین و تحقیر آنان را باعث شده است.

برخی افراد در مقابل هر دیوار مهربانی تعداد زیادی پوشاک و لباس های کهنه و پاره را با نامهربانی تمام گذاشته شده اند، اما جالبتر و البته ناخوشایند تر این بود که پاییز سال گذشته بود که دیواری در شهر حسابی سر و صدا کرد. دیواری از جنس محبت و دوستی که بعدها نامش را مهربانی گذاشتند.

دیواری که مردم شهر با عشق و حس کمک به هم نوع لباس ها و مایحتاج خود را که در خانه غیر قابل استفاده مانده بود، با کمک و مساعدت مسئولان زحمت کش شهرداری با توجه به جایگاهی که برایش تعبیه شده بود به دیواری می آویختند و نیازمندان با مراجعه به دیوار مذکور نیازهای خود را تامین می‌کردند، اما رفته رفته با ترویج این کار پسندیده، سروکله افراد سودجو پیدا شد و با توجه به شناسایی مکان های مربوطه این افراد بلافاصله در محل حضور پیدا کردند و اسباب و وسایل اهدایی مردم را به یغما بردند و برای مصارف شخصی خود از آن ها استفاده می‌کردند

چهارراه بازرگانی سنندج ساعت 19، روبروی دیواری ایستادم که پیش از این رخت آویزهایی روی آن نصب بود و مردم نام این دیوار را دیوار مهربانی گذاشته بودند. قبلا چندباری این دیوار را در خیابان انقلاب نرسیده به چهارراه دیده بودم.

دیواری آبی رنگ با تکه های ابر و چوب لباسی چوبی در میانش، حالا درست روبروی همان دیوار ایستاده بودم، اما هرچه می گشتم خبری از دیوار مهربانی نبود. انگار دود شده بود و رفته بود هوا. شاید من اشتباه می کردم و به محل اشتباهی قدم گذاشته بودم. مدتی در همان حوالی گشتم تا شاید دیوار
مهربانی را بیابم. نبود! در حال قدم زدن همان حوالی، دستفروشی را دیدم که کنار پیاده رو بساط  پهن کرده بود و به رهگذران نگاه می‌کرد تا شاید شهروندی خریدی از او داشته باشد.

جلو رفتم تا راجع به دیوار مهربانی از او سوال کنم. بپرسم که می داند دیوار مهربانی کجاست؟ مرد دستفروش بالای سرش را نشان داد و گفت: همین جا بود، اما حالا دیگر نیست. خیلی وقت است که جمع شده و اگر هم باشد لباس های مندرسی که به هیچ عنوان مناسب پوشیدن نیست بر روی این دیوار آویزان می کنند که به نظرم این توهین به قشر مستضعف جامعه است و آیا این بود عاطفه هایشان نسبت به نیازمندان !!!!!

گر چه دیوار مهربانی مورد استقبال عده‎ای از مردم قرار گرفت اما عدم رعایت مسائل بهداشتی، ‎غیرقابل استفاده بودن بعضی هدایا، ‎سوء  استفاده‌سودجویان و نادیده گرفتن کرامت انسانی از مهم‌ترین معایب این امر است اما متأسفانه خانواده‌هایی هستند که حتی نان شب خوییش را ندارند و این دردی است برای جامعه که هیچ‌وقت تمام شدنی نسیت.

این طرح خودجوش مردمی همانند سایر طرح‌ها مدت زیادی دوام نیاورد و اقبال مردمی را از دست داد چنانچه این روزها تب تند دیوار مهربانی نه تنها در استان بلکه در سراسر کشور فروکش کرده است.

اکنون اگر در هر کجا با دیوار مهربانی روبه رو شدید می‎بینید که این دیوار نه تنها مهربان نیست بلکه با وجودش چهره زشتی را به شهر بخشیده است.
چنانچه حال و روز این روزهای دیوار مهربانی از نامهربانی‎هایی حکایت دارد که مشخص نمی‌شود به کجا رفته‌‏اند؟

اکنون تنها از آن همه استقبال تنها یک نوشته و چند رخت‌آویز و قلاب وصل شده باقی مانده است،‎ جای بسی تأمل دارد که چرا دیواری که چندی پیش عنوان مهربانی را به خود اختصاص داد اکنون از نامهربانی‎ها حکایت می‎کند.

ای کاش دیوارهای مهربانی شهر پابرجا می‌ماند و همه برای لحظه‌ای خود را جای شهروندان کارتن خواب و نیازمندی می‌گذاشتند که سرمای استخوان سوز زمستان را باید تحمل کنند و به خاطر بی توجهی برخی افراد سودجو، چشمشان خیره به دیوار مهربانی باشد که حالا نامهربان شده است.

انتهای پیام/

برچسب ها :

نظرات کاربران :

دیدگاه های ارسالی شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نام	*
کد امنیتی